ศ. 2554 บอกไว้ว่า – " อุปกรณ์: (คำนาม) เครื่องมือ, เครื่องใช้, เครื่องช่วย, เครื่องประกอบ; (คำที่ใช้ในกฎหมาย) สังหาริมทรัพย์ซึ่งโดยปรกตินิยมเฉพาะถิ่นหรือโดยเจตนาชัดแจ้งของเจ้าของทรัพย์ที่เป็นประธาน เป็นของใช้ประจำอยู่กับทรัพย์ที่เป็นประธานเป็นอาจิณเพื่อประโยชน์แก่การจัดดูแล ใช้สอย หรือรักษาทรัพย์ที่เป็นประธาน และเจ้าของทรัพย์ได้นำมาสู่ทรัพย์ที่เป็นประธานโดยการนำมาติดต่อหรือปรับเข้าไว้ หรือทำโดยประการอื่นใดในฐานะเป็นของใช้ประกอบกับทรัพย์ที่เป็นประธานนั้น เช่น ยางอะไหล่. (ป., ส. ). " ข้อสังเกต: เรามักเข้าใจกันว่า " อุปกรณ์ " ก็คือเครื่องมือสำหรับใช้ทำงาน แต่ความจริงแล้ว ชิ้นส่วนที่เป็นเครื่องประกอบอยู่ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ก็เรียกว่า " อุปกรณ์ " ได้ ยิ่งถ้าเป็นภาษากฎหมายด้วยแล้ว " อุปกรณ์ " มีความหมายกว้างออกไปอีก นั่นคือ "สังหาริมทรัพย์" ตามเงื่อนไขที่กำหนด กฎหมายก็ถือว่าเป็น " อุปกรณ์ " ด้วยเช่นกัน ………….. ดูก่อนภราดา! : เครื่องมือก็สำคัญ: แต่ฝีมือสำคัญกว่า #บาลีวันละคำ (2, 855) 6-4-63 ดูโพสต์ในเฟซบุ๊กของครูทองย้อย จำนวนผู้เข้าชม: 38
การเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรไทยและวิธีอ่าน วิธีอ่านคำบาลี ภาษาบาลีเป็นภาษาที่บรรจุพระพุทธศาสนาไว้อย่างครบถ้วน ผู้นับถือพระพุทธศาสนาจึงควรจะรู้ภาษาบาลีพอสมควร หรืออย่างน้อยก็ควรจะรู้วิธีอ่านคำบาลีให้ถูกต้อง ซึ่งจะเป็นพื้นฐานในการอ่านคำศัพท์ธรรมบัญญัติจำนวนมาก ที่ยืมมาจากภาษาบาลี (และสันสกฤต) มาใช้ในภาษาไทย เช่น อนุปุพพิกถา, ปฏิจจสมุปบาท การเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรไทยและวิธีอ่าน ๑. รูปสระ เมื่อเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรไทย สระทุกตัว (ยกเว้น สระ อ) มีทั้งรูป "สระลอย" (คือสระที่ไม่มีพยัญชนะต้นประสมอยู่ด้วย) และรูป "สระจม" (คือสระที่มีพยัญชนะต้นประสมอยู่ด้วย) ให้ออกเสียงสระตามรูปสระนั้น เช่น อาภา [อา-พา], อิสิ[อิสิ], อุติ[อุ-ตุ] ทั้งนี้ก็เช่นเดียวกับภาษาไทย ๒. รูปพยัญชนะ พยัญชนะเมื่อประสมกับสระใด ก็จะมีรูปสระนั้นปรากฏอยู่ด้วย (ยกเว้นเมื่อประสมกับสระ อ) และให้ออกเสียงพยัญชนะประสมกับสระนั้น เช่น กรณีย [กะ-ระ-ณี-ยะ] พยัญชนะที่ให้โดยไม่มีรูปสระปรากฏอยู่ และไม่มีเครื่องหมาย. (พินทุ) กำกับ แสดงว่าประสมกับสระ อ และให้ออกเสียงพยัญชนะนั้นประสมกับ [อะ] เช่น รตน [ระ-ตะ-นะ] ส่วนพยัญชนะที่มีเครื่องหมาย. (พินทุ) กำกับ แสดงว่าไม่มีสระใดประสมอยู่ด้วย ให้ออกเสียงเป็นตัวสะกด เช่น ธมฺม [ทำ-มะ], ปจฺจตฺตํ [ปัด-จัด-ตัง], หรือตัวควบกล้ำ เช่น พฺรหฺม [พ๎ระ -ห๎มะ] แล้วแต่กรณี ในบางกรณีอาจต้องออกเสียงเป็นทั้งตัวสะกดและตัวควบกล้ำ เช่น ตตฺร [ตัด-ต๎ระ], กลฺยาณ [กัน-ล๎ยา-นะ] อนึ่ง รูป เอยฺย มักนิยมออกเสียงตามความสะดวก เป็น [ไอ-ยะ] ก็มี หรือ [เอย-ยะ] ก็มี เช่น ทกฺขิเณยฺย ออกเสียงเป็น [ทัก-ขิ-ไน-ยะ] หรือ [ทัก-ขิ-เนย-ยะ] เมื่อยืมมาใช้ในภาษาไทย จึงปรากฏว่ามีใช้ทั้ง ๒ รูป คือ ทักขิไณย(บุคคล) และ ทักขิเณยย(บุคคล) ๓.
อ. ปยุตฺโต) (๒๕๕๑) พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (ชำระ-เพิ่มเติมช่วงที่๑) (กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จันทร์เพ็ญ) หน้า ถ-ท
เครื่องหมายนิคหิต เครื่องหมาย ํ (นิคหิต) ต้องอาศัยสระ และจะปรากฏเฉพาะหลังสระ อ, อิ หรือ อุ ให้ออกเสียงสระนั้น ๆ (เป็น [อะ], [อิ], หรือ [อุ] แล้วแต่กรณี) และมี [ง] สะกด เช่น อํส [อัง-สะ], เอวํ [เอ-วัง], วิสุง [วิ-สุง] ตัวอย่างข้อความภาษาบาลีและวิธีอ่าน ดังนี้ ภวตุ สพฺพมงฺคลํ รกฺขนฺตุ สพฺพเทวตา [พะ-วะ-ตุ] [สับ-พะ-มัง-คะ-ลัง] [รัก-ขัน-ตุ] [สับ-พะ-เท-วะ-ตา] สพฺพพุทฺธานุภาเวน สทา โสตฺถี ภวนฺตุ เต.
เนื้อหา 1 ภาษาบาลี 1. 1 คำนาม 1. 1. 1 การผันรูป 2 ภาษาฟินแลนด์ 2. 1 รากศัพท์ 2. 2 คำนาม 2. 2. 1 คำแผลง 2. 3 คำสลับอักษร ภาษาบาลี [ แก้ไข] คำนาม [ แก้ไข] mitta ช. อีกรูปหนึ่งของ มิตฺต การผันรูป [ แก้ไข] ตารางการผันรูปของ "mitta" (เพศชาย) การก \ พจน์ เอกพจน์ พหูพจน์ กรรตุการก (ปฐมา) mitto mittā กรรมการก (ทุติยา) mittaṃ mitte กรณการก (ตติยา) mittena mittehi หรือ mittebhi สัมปทานการก (จตุตถี) mittassa หรือ mittāya หรือ mittatthaṃ mittānaṃ อปาทานการก (ปัญจมี) mittasmā หรือ mittamhā หรือ mittā mittehi หรือ mittebhi สัมพันธการก (ฉัฏฐี) mittassa mittānaṃ อธิกรณการก (สัตตมี) mittasmiṃ หรือ mittamhi หรือ mitte mittesu สัมโพธนการก (อาลปนะ) mitta mittā ภาษาฟินแลนด์ [ แก้ไข] รากศัพท์ [ แก้ไข] จาก ภาษาฟินนิกดั้งเดิม *mitta, ยืมจาก ภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม [ศัพท์? ] (compare {{cog|ang|m ภาษากอทิก 𐌼𐌹𐍄𐌰𐌸𐍃 ( มิทัธส, " measure ") เทียบกับ ภาษากอทิก 𐌼𐌹𐍄𐌰𐌸𐍃 ( มิทัธส, " วัด "), ภาษาสวีเดน mått mitta ขนาด มาตร คำแผลง [ แก้ไข] mittaan คำสลับอักษร [ แก้ไข] Matti, matit, matti, mitat